Prawo i Sprawiedliwość ma bardzo ideowy elektorat i niestety – coraz mniej ideowych działaczy. Obie wielkie partie cierpią na tę samą „chorobę”: zostały zdominowane przez żądne stanowisk tabuny b.młodzieżówki. Miałem z nimi do czynienia w UMŁ. W ostatnich klasach średniej szkoły zapisali się do partii. Ledwo ukończyli studia (albo i nie), już oczekiwali stanowisk dyrektorskich – takich, do których pokolenie ich rodziców dochodziło przez 20 i więcej lat. Albo dobrego wynagrodzenia na stanowisku asystenta posła lub ministra (prezydenta, marszałka itp.).
Zwracam się do Pana ze względu na Urząd, jaki Pan sprawuje, z usilną prośbą o podjęcie interwencji w sprawie niedopuszczalnych represji, jakim został poddany ks. Michał Olszewski.
Dania, jako pierwszy kraj europejski, wprowadziła opłatę od krów, jako „emitujące gazy szkodliwe dla ekosystemu”. Opłata ma wynosić 100 euro rocznie od łba (a może zadu?). Organizacje ekologiczne uważają, że opłata jest zbyt niska i będą walczyć o jej podniesienie. Jak znamy życie, za kilka lat takie rozwiązania, ze znacznie wyższą kwotą, przyjmie Unia i zażąda od Polski jej wdrożenia u nas. To druga taka próba na świecie. Kilka lat temu podobne rozwiązanie, z podatkiem od krowy i owcy, wprowadził lewacki rząd Nowej Zelandii.
Media doniosły, że p. Rafał Wnuk, dyrektor Muzeum II Wojny światowej w Gdańsku usunął ze stałej wystawy plansze dotyczące 1. Św. Maksymiliana Kolbe 2. Bł. Rodziny Ulmów 3. Rtm Witolda Pileckiego. Z mętnych wyjaśnień p.Dyrektora i broniącej jego decyzji p. min. Hanny Wróblewskiej wynika, że chodziło o usunięcie elementów umieszczonych na tej Wystawie w wyniku „nieuprawnionej ingerencji PiSu w oryginalną koncepcję artystyczno-historyczną”. Protesty przetoczyły się przez całą Polskę i to bez względu na orientację polityczną.
Pan Biedroń, wiceprezes lewicy zadbał o to, by dwa spośród trzech tzw. „biorących miejsc” w wyborach do Parlamentu Europejskiego przypadły jemu oraz p. Śmiszkowi, jego stałemu partnerowi. I rzeczywiście. Obaj są już europosłami. „Superexpress” w sobotnio-niedzielnym numerze zamieścił serię zdjęć przedstawiających domniemane ich „rodzinne” życie w stolicy UE. I co? I cisza. A gdyby był to związek hetero (kobiety i mężczyzny) skandal byłby już niebotyczny. A gdyby jeszcze na dodatek - mąż i żona z prawicy(najlepiej z PiSu lub Konfederacji)!...
Po wyborach do Parlamentu Europejskiego wiele się mówi o konieczności stworzenia prawicowej koalicji, która mogłaby rozbić dominujący dotąd układ PPL-SD. Szanse są, jeśli uda się zjednoczyć „pod jednym sztandarem” wszystkich, którzy są zmęczeni jej dominacją. Nie będzie to proste, bo między nimi są bardzo poważne kontrowersje programowe. W takich czasach tylko ludzie o nadzwyczajnej wiedzy i zdolnościach politycznych mogą dokonać „cudu”. PiS miał takich dwóch: Jacka Saryusz-Wolskiego i Ryszarda Czarneckiego. Pierwszy z nich znał PE „od podszewki”.
Wczoraj minęła kolejna ważna Rocznica jedynej w naszym mieście wizyty św. Ojca św. Jana Pawła II. Papież odprawił wówczas Mszę św. na lotnisku na Lublinku, spotkał się z przedstawicielami łódzkiej inteligencji w Katedrze oraz z łódzkimi robotnicami w Zakładach „Obrońców Pokoju”. Dla mnie ta wizyta miała także bardzo osobiste wielkie znaczenie. Ks. bp (dziś abp) Władysław Ziółek powierzył mi odczytanie jednej z intencji Modlitwy Wiernych – adresowanej do ludzi pracy.
Pan Marszałek Sejmu RP nie udaje bezstronnego przewodniczącego obrad. Przedstawicielom PO udziela głosu na każde żądanie, członkom PiSu go odmawia nawet, gdy zostaną zaatakowani z mównicy bezpośrednio. Protestującym proponuje cynicznie, by stawiali wniosek o odwołanie Marszałka Sejmu. Wie, iż wniosek będzie bezskuteczny, bo koalicja go wybroni. O co chodzi? Skąd to lizusostwo wobec Platformy? Chodzi o zachowanie urzędu wbrew umowie koalicyjnej (w drugiej połowie kadencji miał go zastąpić Czarzasty) – czy o poparcie jego kandydatury na Prezydenta RP?
Tusk po raz kolejny udowodnił, że 4.czerwca nie może być Świętem Narodowym związanym z dziedzictwem „Solidarności”. Dwukrotnie wystąpił przeciw dziedzictwu walki „Solidarności” z komuną. Po raz pierwszy, gdy w koalicji z postkomuną uczestniczył w obalaniu rządu Jana Olszewskiego, po raz drugi – gdy w koalicji z postkomuną odsuwał od władzy rząd Zjednoczonej Prawicy. Oba obalane przez niego rządy były popierane przez NSZZ „Solidarność”. Jego niedawne wystąpienie na wiecu „rocznicowym” w Warszawie nie zostawia wątpliwości – było pełne nienawiści do postsolidarnościowej centro-prawicy.
Zmarł żołnierz zaatakowany przez nachodźcę zza białoruskiej granicy nożem stanowiącym grot skonstruowanej przez niego piki. Żołnierz nie miał na sobie kamizelki ochronnej. Nie był też należycie przeszkolony.
Dwaj żołnierze zareagowali na pozorowane ataki nachodźców stojących po białoruskiej stronie granicy oddanie strzałów ostrzegawczych. Przyjechali funkcjonariusze żandarmerii i na oczach nachodźców skuli obu żołnierzy i zabrali ich do aresztu.
Francuzi wybudowali wspaniałą linię betonowych schronów i transzei nasyconych działami i karabinami maszynowymi. Przedpola pełne był pułapek i min. Niemcy je sprawnie i szybko obeszli wybierając trasę przez Belgię. Belgia nie była traktowana jako zagrożenie dla Francji, była krajem zaprzyjaźnionym, więc „nie wypadało” na tej granicy budować zapór. Dlaczego teraz o tym piszę: bo bardzo poważna, opiniotwórcza gazeta opublikowała szkic zapór, jakie zostaną rozbudowane na granicy z Białorusią i z Rosją. Nie ma ich tylko wzdłuż 104-kilometrowej granicy z Litwą.
Wielu łodzian stanie wobec problemu: na kogo oddać głos w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Głównym kandydatem PO w naszym regionie i mieście jest Dariusz Joński. Nie radzę mu ufać. To człowiek, który robił karierą w Lewicy. Doszedł do władz krajowych – po czym porzucił swych wyborców i przeszedł do PO. Kto raz zdradził, zapewne uczyni to po raz drugi. Czy będzie w Parlamencie Europejskim reprezentował interes Polski i swojego miasta, czy znajdzie innego „pana”? Wolę głosować na Waldemara Budę. Ten jest stabilny. Wierny swojemu miastu, krajowi, swoim wyborcom.
Rada Europejska przyjęła przepisy dotyczące „solidarności w polityce względem imigrantów”. Istota polega na tu, by przybywających do Włoch i Francji (oraz do Grecji i Hiszpanii) imigrantów z Afryki, dzielić między różne kraje. W przeciwnym razie będą osiedlać się w Niemczech. Rząd zapewnia nas, że UE uwzględni fakt, że przyjęliśmy niemal 2 mln Ukraińców – ale zdaniem odpowiedzialnej za imigrację Pani Komisarz „możemy w tej sprawie złożyć podanie, a Komisja je rozpatrzy”. Nieprawdą jest też stwierdzenie, że „uciekną do Niemiec, bo tam jest najlepszy socjal”.
Planowano poprawić żeglowność Odry oraz połączyć kanałami poprzez pośrednie rzeki z Dunajem i stworzyć wielki szlak wodny od Bałtyku po M.Czarne. Ale nie będzie go. Obecna władza nie chce narażać się Niemcom, którzy są „przeciw”.
Miał być godny Polski i służący jej interesom gospodarczym oraz lądowiskiem armii sprzymierzonych w NATO. I dobrze skomunikowany liniami kolejowymi z wszystkimi wielkimi miastami Polski. Nie będzie. Przynajmniej, dopóki u władzy będzie rząd Donalda Tuska. Najpierw zlikwidowano plany rozbudowy sieci kolejowej. Została (na nasze, łodzian, szczęście) linia Warszawa- Łódź z „Igrekiem” na Zachód. Następnie ogłoszono konieczność dodatkowych badań, choć powinno się już zacząć prace przygotowawcze do budowy pasów startowych i terminala.
Wiele jest oburzenia na areszty trwające miesiącami a nawet latami. I od dawna trwa oczekiwanie, że zostaną one wreszcie skrócone do rozsądnych rozmiarów – kilku tygodni, najwyżej. Tłumaczono to opieszałością działania organów ścigania i sprawiedliwości. I że czas z tym skończyć. Ale obawiam się, że tego obecna władza nie zrobi. Najpierw musi wykorzystać tę praktykę jako tzw. „areszt wydobywczy”. Trzymać zatrzymanych tak długo, aż „pękną” i przyznają się nawet do czynów niepopełnionych i niezawinionych. Kiedy to się wreszcie zmieni?
O nominacji doniosły łódzkie media. Zamieściły też notki o Nominacie, ale wśród jego stanowisk nie wymieniły najważniejszego: jest Regensem (zatem drugą co do ważności osobą) Penitencjarii Apostolskiej – urzędu, który zajmuje się sprawami sumienia, czyli grzechami, rozgrzeszeniami i dyspensami oraz łaskami Bożymi.
Nie jest jeszcze znana ani data, ani miejsce święceń biskupich – być może będzie to Łódź i być może w czerwcu – a być może święcenia otrzyma w Bazylice św. Piotra na Watykanie.
Byłem na Europejskim Kongresie Ekonomicznym. Jedna z debat dotyczyła CPK. Do panelu zaproszono obecnego Macieja Laska, obecnie pełnomocnika rządu, sekretarza stanu odpowiedzialnego za „sprawy CPK” w min. funduszy i polityki regionalnej. Obecny był też poprzedni funkcjonariusz państwowy odpowiedzialny za CPK, byli przedstawiciele zarządów lotnisk regionalnych (w tym łódzkiego) oraz różnych instytucji zajmujących się lotnictwem i portami lotniczymi. Był nawet przedstawiciel „tanich linii”.
Na Uroczystościach 3.maja wśród Gości w pierwszym rzędzie Dostojników zasiadało coś, co przypominało naszego Marszałka Sejmu. Ale to „coś” siedziało nieruchomo z oczami wbitymi w przestrzeń. Ani nie zaklaskało, gdy inni klaskali, ani się nie skrzywiło. To chyba była jakaś kopia sporządzona z plastyku… Człowiek by tak nie potrafił.
A jednak dzień później stał się cud: fantom ożył! Sprawił to bełkot ministra spraw wewnętrznych w czasie uroczystości strażaków. Podobno był trzeźwy. Brawo.
Były premier Kazimierz Marcinkiewicz wystąpił w Polsat News z wywiadem z okazji XXlecia Polski w UE. Okazał się być euroentuzjastą niemal od urodzenia. Nie mogę sobie przypomnieć, by taką postawę reprezentował w ZChNie. Był przecież we władzach naszej partii. Euroentuzjastów, uważających, iż wstąpienie do UE jest „celem samym w sobie” tam nie było. Byli „eurorealiści” i „eurosceptycy”. Do eurorealistów niewątpliwie zaliczał się Wiesław Chrzanowski i Ryszard Czarnecki. Do eurosceptyków – grono skupione wokół Jana Łopuszańskiego. Ja też euroentuzjastą nie byłem.
1.Maja był w PRLu dniem konfrontacji – zwłaszcza w stanie wojennym. Komuna organizowała pochody – „Solidarność” kontrobchody. W Łodzi „Solidarność” zbierała się na wiecu pod Tablicą na ścianie kościoła na rogu ul. Tuwima i ul. Sienkiewicza upamiętniającą masakrę polskich robotników na Wybrzeżu w 1970 r. Uważaliśmy, że to bardziej właściwe, niż wspominanie wydarzeń z innego kontynentu. W jednym z przemówień – zanim nas ZOMO rozgoniło – oświadczyłem, że póki w Łodzi będę i stan zdrowia pozwoli – będę pod tą tablicą. Zawsze o 12.00. Tak będzie również jutro
Wczoraj był Dzień mojego Patrona. Zwykle wyobrażany jest jako rycerz na białym koniu mierzący włócznią w smoka dla uratowania dziewicy – córy królewskiej. To jest pobożna legenda obfitująca w symbole odnoszące się do naszej wiary. Istnieje także przekaz o Jego życiu i męczeństwie, szczególnie obecny w cerkwi prawosławnej.
Prezydent RP Andrzej Duda rozmawiał przez 2 godziny z Donaldem Trumpem byłym Prezydentem USA, kandydującym w nowych wyborach. Rozmawiano m.in. o przyszłości NATO i o wojnie na Ukrainie. Przed tą rozmową Donald Trump wpływał skutecznie na swoich zwolenników w Kongresie USA, by blokowali pomoc dla Ukrainy. Obecnie nastąpił przełom – Republikanie poparli projekt ustawy o pomocy. Niektórzy zacietrzewieni komentatorzy nie mogą się pogodzić z sukcesem naszego Prezydenta i wymyślają zawiłe konstrukcje, mające udowodnić inne przyczyny zmiany decyzji ze strony Republikanów. Przykro ich słuchać.
W stolicy Unii Europejskiej miała się odbyć Konferencja NatCon zorganizowana przez legalnie istniejące partie prawicowe (konserwatywno-narodowe) krajów europejskich. Miał w niej wziąć m.in. b.premier RP Mateusz Morawiecki i aktualny premier Węgier Wiktor Orban. Konferencję uniemożliwił mer dzielnicy Sainte-ten-Noode pan Emir Kir (dość dziwne nazwisko i imię jak na Belga). Stwierdził, iż „skrajna prawica nie jest tu mile widziana”. Czyżby w Konstytucji Belgii nie było gwarancji praw i wolności obywatelskich, a wśród nich – wolności zgromadzeń?
O śmierci Jadwigi Staniszkis dowiedziałem się dopiero po moim powrocie ze szpitala, przy przeglądzie nagromadzonych gazet. Odczuwam wielki żal. Wprawdzie już kilka lat temu jej wypowiedzi przestały się pojawiać w polskich publikatorach, ale w pamięci mojego pokolenia była wciąż obecna swoimi głębokimi analizami przemian polskiej rzeczywistości i warunków międzynarodowych, w jakich one się dokonywały. Niestety, zbyt często miała rację w swych ocenach. Nie ulega wątpliwości: odeszła najwybitniejsza polska intelektualistka naszych czasów.
PO, partia założona przez liberałów z KLD, w Brukseli do liberałów nie przystąpiła, ale do chadeków. „Aferały-liberały” – jak o sobie mówili w jednej z kampanii sejmowych stali się „ludowcami i chrześcijanami demokratycznymi”. Woleli członkostwo w dużej formacji. W kraju zablokowali tym samym wszelkie inicjatywy stworzenia chadecji. Ale sami, zachowując członkostwo w brukselskiej chadecji, zaczęli się otwierać na b.PZPRowców. Dziś partia, która ongiś deklarowała swoje pochodzenie od „Solidarności” i NZS, staje się „postpezeterem”.
Zwolenniczki poglądu, że „brzuch jest wyłączną własnością” kobiety (czyli że o życiu i śmierci poczętego dziecka może decydować wyłącznie kobieta) i że to jest absolutnie niezbędny składnik „praw kobiet” są niekonsekwentne. Bo skoro tak – to trzeba zlikwidować przepis o obowiązku ojca do łożenia na utrzymanie dziecka, zwłaszcza alimentów na „przypadkowo poczęte”.
Lewacka lewica, będąca spadkobierczynią komunistycznej PZPR, chlubiła się, iż „staje po stronie klasy robotniczej w szczególności, a po stronie ubogich – w ogólności”. Kiepsko to wychodziło, ale w programie zawsze było. To już przeszłość. To „se ne wrati”. Dziś lewica znalazła sobie nowych „uciśnionych” – głównie LBGT+. Oraz angażuje się w „prawo kobiet do aborcji”. Niestety dla niej, ta jawna zdrada głoszonych dawniej ideałów nie zyskuje akceptacji ich dawnego elektoratu.
