Wiara

W czasie pielgrzymki do Etiopii dowiedziałem się, iż w kościele koptyjskim Piłat Poncjusz ma status świętego. Powoływano się przy tym na zapisy Ewangelii oraz na starożytny przekaz. Istotnie, z zapisów w Ewangelii św. Jana i św. Mateusza wynika, iż Piłat nie chciał śmierci Jezusa i stosował wiele wybiegów, by ocalić Jego życie. Miał nadzieję, że uspokoi emocje tłumu przewlekłością postępowania – skorzystał z pretekstu, że Jezus był Galilejczykiem – więc odesłał Go do Heroda jako władcy Galilei. Herod docenił uznanie swych kompetencji przez urzędnika rzymskiego i odesłał Oskarżonego.

Postkomuna i neokomuna od dawna szuka zemsty na świętym Janie Pawle II za duchowe przywództwo w rozbiciu władzy komuny i Związku Sowieckiego nad Polską. Nie czują wdzięczności, że nie dokonało się to z rozlewem krwi ich i ich ojców i dziadków. A obrońcy Jana Pawła II wobec fałszywych oskarżeń kombinują i mnożą kontrargumenty dla obrony niewinnego. Czasem ma się wrażenie, że zapominają, iż przede wszystkim są katolikami, osobami wierzącymi. Nie stawiają prostego pytania: czy Pan Bóg dopuszczając niekwestionowane cuda za jego pośrednictwem mógł dopuścić się błędu? Pomyłki?

Święto Trzech Króli w naszym Kościele nosi nazwę Święta Objawienia Pańskiego. Było obchodzone nawet wcześniej niż Boże Narodzenie. W Ewangeliach odnotowano kilka przypadków Objawienia Boskości przez Jezusa Chrystusa. Najpierw Jezus jako Syn Boży objawiony został pasterzom – najniższej warstwie rodowitych Żydów, mieszkańców Izraela. Wizyta Mędrców ze Wschodu była Objawieniem wobec intelektualnych elit świata pogańskiego – dotyczyła symbolicznie wszystkich pogańskich narodów świata. Było też Objawienie wobec pobożnych pielgrzymów w czasie Chrztu św. Jana.