Jacek Łukasik

Podstawą tworzenia imperiów był handel. Tak było w przypadku imperium brytyjskiego. Kampania Wschodnioindyjska rządziła Indiami, czyli perłą Korony Brytyjskiej.

Łatwo się domyślić czytając moje wcześniejsze artykuły, że tym surowym krytykiem jestem ja. Nie do końca jednak zgadzam się z przedwojennym polskim konserwatystą, Janem Emilem Skiwskim, który nazywał kulturę amerykańską „jankeskimi pomyjami.

Nie można jednak zaprzeczyć, że amerykańska popkultura – najbardziej zwulgaryzowana wersja kultury masowej – wywiera niestety szkodliwy wpływ na życie intelektualne i duchowe dzisiejszych społeczeństw, które zamiera pod tchnieniem jej głupoty i moralnej nikczemności.

Otóż wbrew powszechnej w polskiej historiografii euforii dla tej unii ośmielę się wyrazić zdanie przynajmniej nieco odmienne. I tak też nas wszystkich uczono na lekcjach historii w szkole podstawowej i średniej. Wpajano nam też w toku edukacji historycznej, że powstało wtedy potężne państwo, którego obawiali się sąsiedzi.

W znacznej przynajmniej mierze są to twierdzenia nieprawdziwe. To państwo składało się z dwóch części: Korony czyli Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego czyli Litwy. Unia polsko litewska spowodowała regres cywilizacyjny korony pod każdym względem.

Już od 2 września 1939 r. na Mierzei Wiślanej (36 km od Gdańska) Niemcy, walcząc o przestrzeń życiową, uruchomili jeden z najcięższych obozów II wojny światowej. Istniał najdłużej – aż do 9 maja 1945 r. Z nazwy koncentracyjny, tak naprawdę – śmierci.

Więźniów niemieccy narodowi socjaliści (tak, socjaliści – J.Ł.) uśmiercali pracą, potwornymi warunkami żywnościowo-sanitarnymi i cyklonem B. Stutthof powstał w celu „ostatecznego rozwiązania kwestii polskiej” na terenie Pomorza Gdańskiego. Potem podobnego ludobójstwa dokonywano wobec Żydów.