Upamiętnienie Jana Olszewskiego

Jako członek rządu śp Jana Olszewskiego brałem udział w odsłonięciu Jego popiersia w jednej z nowych sal w jednym z nowych budynków Sejmu RP. Sali nadano Jego Imię. Postać śp Premiera wspominała p. marszałek Elżbieta Witek oraz p. Antoni Macierewicz, przyjaciel J.Olszewskiego i minister w Jego rządzie, a obecnie Marszałek Senior. Uroczystość była godna, podniosła – choć nie zabrakło kilku zgrzytów. Ale nie będę pisał, kto ją zbojkotował, a kto z niej wyszedł przed czasem.

Rozumiem, że mimo upływu czasu nie wszyscy zapomnieli o tym, w którym miejscu byli tamtej pamiętnej „nocy buntu TW”. Rzeczywiście, podniesienie kwestii b.tajnych współpracowników służb PRLu, czyli donosicieli, obecnych w ówczesnym Sejmie i rządzie miało skutki dalekosiężne, choć doraźnie okazali się oni wystarczająco potężni, by obalić tamten rząd.

Nie była to jedyna zasługa rządu. Ja za szczególnie ważne uważam pierwszą wyraźną deklarację woli przynależności do NATO i Wspólnot Europejskich oraz doprowadzenie do bezwarunkowego wycofania okupacyjnych wojsk sowieckich z Polski. Z przykrością stwierdzam, że we wszystkich tych sprawach mój Przewodniczący z NSZZ „Solidarność”, a ówczesny

Prezydent RP Lech Wałęsa był „po złej stronie mocy”: przewodził rebelii agentów i doprowadził do upadku rządu; do ostatniej chwili opierał się wycofaniu załączników do układu z Rosją (o zgodzie na spółki polsko-rosyjskie na majątku baz sowieckich oraz na zapewnienie żołnierzom wojsk okupacyjnych mieszkań w Rosji); oraz na forum międzynarodowym wyraźnie dystansował się od pomysłu wejścia Polski do NATO.

Kilka miesięcy później zadziwił wszystkich pomysłami na NATO-bis i Unia-bis. Bardzo to wszystko wtedy przeżyłem…

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

14 lutego 2020