Jerzy Kropiwnicki

Kilka dni temu opublikowany został Komunikat Konferencji Episkopatu Polski (KEP). Znajdują się w nim m.in. informacje na temat uroczystości, które zwykle stanowią oprawę Triduum Paschalnego. Opisano tam co będzie, a czego nie będzie w tym roku w Wielki Czwartek, Wielki Piątek i w Wielką Sobotę. Odniesiono się tam także do wielowiekowego zwyczaju święcenia pokarmów w kościołach.

Od dziesięcioleci (a gdzie-niegdzie nawet i dłużej) toczy się spór między tymi, którzy twierdzą, że kara powinna być surowa, adekwatna do przestępstwa i miała stosowny skutek wychowawczy a tymi, którzy twierdzą, że najważniejsza jest szybkość i nieuchronność kary. Filmy amerykańskie pokazują procesy, w których wyrok zapada w ciągu tygodnia od ich rozpoczęcia (a nie po kilku lub kilkunastu latach – jak w Polsce) i jest on najczęściej odpowiednio surowy. Chciałbym, by w Polsce osiągnięto kiedyś tę sprawność.

Dla prasowych agencji polskich i obcych nie jest tajemnicą, iż regularnie przedstawiam na posiedzeniach Rady Polityki Pieniężnej dość rozbudowaną ocenę sytuacji na światowym rynku ropy naftowej. Tu tego nie zamieszczam, bo to ciekawe tylko dla fachowców. Tym razem czynię wyjątek, ze względu na polityczny wymiar problemu.

W czasach wojny i opresyjnych reżimów pojawiali się ludzie, którzy swym naśmiewaniem się z - prześladowcom dodawali ducha rodakom. Czasem spotykały ich za to represje. Z czasów stalinowskich pochodzi czarny dowcip – pytanie: „kto wybudował Kanał Białomorski?” Odpowiedź brzmiała: prawą stronę – ci, co opowiadali kawały polityczne, a lewą – ci, co ich słuchali i nie donieśli „komu trzeba”. Tych dowcipnisiów, traktowano z podziwem, podejrzliwością, czasem z lękiem. Jeśli nie byli prowokatorami, to zasługiwali na szacunek.