Mija pierwszy miesiąc od drugiej tragedii katyńskiej. Ból nie ustępuje. Polacy czekają na prawdę a ich cierpliwość wystawiana jest na wielką próbę. Można już wyraźnie rozpoznać zadowolonych. Z niektórych ponownie wychodzą wilki… . Znów szukają pretekstów, prowokują, straszą i wmawiają że możliwe jest niemożliwe. Swoje wyjątkowo niskie cechy charakteru, bez pardonu próbują przypisać zranionej drugiej stronie. Nie wiedzą tylko, że nadaremnie, bo najgorszą z twarzy jest twarz zdrady. A twarz można mieć tylko jedną.
