Polityka

W wigilię Powstania Warszawskiego, spacerując po warszawskiej Starówce, z przyjemnością zauważyłem wyrafinowanego Pucybuta, stojącego na rogu Placu Zamkowego, z pudłem past i szczotek. Nie zauważyłem, żeby ktoś usiłował skorzystać z jego usług – pewnie z obawy, żeby Pucybut nie pobrudził sobie ślicznej białej koszuli ze sztywnym kołnierzykiem, albo innej jakiejś części stylowej garderoby, których to części nie jestem w stanie nawet nazwać.

Co jakiś czas, opinia publiczna dowiaduję się nowych rzeczy, o kolejnych "legendach podziemia", autorytetach moralnych, "niezłomnych" duszpasterzach... Spadają z głów kolejne aureole.

Przy kolejnych nazwiskach pojawiają się dwie – jak się okazuje, wyjątkowo groźne – litery: TW. Czasami taka operacja bywa bolesna dla samych zainteresowanych, dla ich przyjaciół, dla rodziny. Ale trudno to traktować jako poważny argument przeciwko lustracji, przeciwko ujawnieniu faktów niewygodnych, przeciwko – często wieloletniej – podłości.

Na przykładzie Rzeszowszczyzny – wyborów uzupełniających do Senatu RP. Kandydował w tych wyborach Marek Jurek. To sztandarowa postać katolickiej inteligencji. Polityk przez duże P... owszem uwzględniam osobiste przywary, czy brak orientacji, że tak powiem w terenie – np. piotrkowskie lokowanie. Jednak... w polityce wpierw liczy się cel, potem reszta w tym partyjniactwo, czy chęć rewanżu. Na nic osobiste uprzedzenia, personalna rywalizacja. Kto nie potrafi stanąć ponad, pewnikiem weźmie na swoje plecy odpowiedzialność.