Można ją zobaczyć w maju. Polskim maju, maryjnym maju. Chyba każdy z nas, w szczególności z dzieciństwa, pamięta umajone polskie przydrożne kapliczki i krzyże. Wiejskie kapliczki, także miejskie. Pewnie nikt nigdy ich nie policzył. Bynajmniej żaden współczesny urzędnik tego nie zleci. Taką mam nadzieję. Co zaś chodzi o proboszczów a i owszem, mogliby w niejednym miejscu pomóc.
W lipcu 2008 r na Ziemię Piotrkowską przyjedzie grupa około 40-ciorga polskich dzieci z parafii Lachowicze na Białorusi. Wakacyjny odpoczynek, codzienne zajęcia i atrakcje organizuje ks. Marian Wiewiórowski z parafii w Gomulinie (gm. Wola Krzysztoporska).
Nie ma jednak miejsca, gdzie mógłby dzieci zakwaterować. Zwraca się zatem z prośbą o pomoc do mieszkańców okolicznych miejscowości, w tym i Piotrkowa Trybunalskiego.
Premier Donald Tusk nawoływał w kampanii wyborczej rodaków, którzy wyjechali do pracy na obczyźnie, by wracali do kraju. Nie byłby to wcale taki głupi pomysł, pod warunkiem, że wróciliby ci, którzy wyjechali za granicę pracować, a nie żebrać o zasiłki.
Kto to są... te opróżniacze rondla.
Dochodzą do mnie w różnej formie zapytania, próby dyskredytacji... kto to, po co to, czy to niejaka, fobia?.. Na internetowe, (tajniackie), zapytania nie odpowiadam, tak mam. Ale... Słyszę, że ten i ów czuje się dotknięty epitetem, że do siebie, (owy) przyjmuje i jest mu z tym źle. Czuje się obrażony, ponieważ swoje obowiązki wykonuje należycie, jak najlepiej potrafi.
Tytuł niniejszego artykułu, to słowa pana posła Borowskiego, jednego z liderów Lewicy i Demokratów, które skierował do swojego idola – Aleksandra Kwaśniewskiego, byłego Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. To ten sam Kwaśniewski, który w sposób niegodny pełnionej kiedyś funkcji, podczas ostatniego wykładu dla młodzieży na Ukrainie, w stanie upojenia alkoholowego, kolejny już raz, ośmieszył Polaków i poddał na szwank wizerunek Polski za granicą. Najważniejsze jednak jest to, że cała lewica i nie tylko, nie widzi w zasadzie nic złego w tym zdarzeniu.
Dobiegła kadencja obecnego Sejmu RP. Z niesmakiem obserwowałem wielkie rozgrywki polityczne, jakie działy się w kraju, na naszych oczach, przy końcu kadencji a dzieją się także i obecnie w okresie kampanii przedwyborczej. Z pewnością wielu jest ludzi, którzy stracili już orientację i nie wiedzą kto w tych sporach ma rację, kto jest uczciwy, a kto jest kłamcą albo i przestępcą. W rozgrywkach tych wydatny udział brały i biorą nadal media prywatne i publiczne, starając się zrobić jak najwięcej zamieszania.
Abstrahując od historycznego dociekania (rewolucja bolszewicka a naiwność zachodu) kto kogo tym epitetem określał, kiedy pojawiło się po raz pierwszy - należy stwierdzić, że i dziś także ma zastosowanie. Tak w polityce globalnej jak i lokalnej.
Mam wrażenie, że dziś pożyteczni idioci to także i Ci:
Odpowiedzialność zbiorowa jest metodą wychowawczą stosowaną w szkoleniu oddziałów militarnych i paramilitarnych, a także w szkoleniu służb ratowniczych. Tam ma to swoje uzasadnienie. Wytwarza silne więzi w grupie, w której później od prawidłowej reakcji kolegi będzie zależało życie partnera. W walce, podczas akcji ratunkowej jeden odpowiada za wszystkich, a wszyscy za jednego, a zatem metody szkoleniowe muszą tę okoliczności uwzględniać i nagiąć nieco indywidualne cechy charakteru adeptów danej dziedziny.
