Historia

Na wstępie wprowadzenie.

Wydawane na emigracji „Wiadomości Polskie, Polityczne i Literackie” były kontynuacją przedwojennego tygodnika „Wiadomości Literackie”. Pierwszy numer tego czasopisma wydany pod paryskim adresem nosi datę 17 marca 1940 r. A kiedy Francja stała się kolejnym celem ataku Hitlera w czerwcu 1940 r., w numerze 14/15 z 23 czerwca 1940 r. redakcja czasopisma zamieściła anons o poniższej treści:

Czy Piotr Arkadiewicz Stołypin, premier Rosji w początkach XX w, mógł ocalić Rosję? Odpowiadając najkrócej – niestety nie, bowiem reprezentował interesy klasowe tych sił, które ostatecznie doprowadziły do upadku dawnego porządku niczego w zamian nie oferując poza rozpadem Imperium, któremu ten rosyjski mąż stanu tak silnie starał się zapobiec.

W istocie też rosyjski premier mimowolnie wzmacniał obiektywne czynniki rewolucyjne, które ostatecznie dawną Rosję pogrzebały, co ciekawe zachowując z niej wystarczająco dużo, by przetrwał sam rdzeń Ruskiego Świata.

Autorowi tego artykułu też jest bliski szeroko rozumiany ruch narodowy, ale odda głos komu innemu, redaktorowi „Myśli Polskiej” Łukaszowi Jastrzębskiemu.

Okazją do napisania tego tekstu była niedawna rocznica tak eksponowanej w PRL. a dzisiaj zupełnie przemilczanej bitwy pod Lenino (12X1943). Co prawda 13 lat temu nie było jeszcze tzw. dekomunizacji przestrzeni publicznej (nie jej bezwzględnym przeciwnikiem, jak pisałem kiedyś), co więcej, ze strony rządzącej PO trwał reset z Rosją będący pochodną polityki Baracka Obamy, bo nie miejmy najmniejszych złudzeń. Iż w jakimkolwiek stopniu była to samodzielna inicjatywa wówczas rządzących Polską. I PIS i PO bowiem dbają wzorowo o interesy hegemona zza Wielkiej Wody.