Jacek Łukasik

Chodzi mnie konkretnie o wypowiedź Piotra Ikonowicza sprzed mniej więcej miesiąca lub wcześniej. Otóż zauważył on trafnie, że wśród pomagających biednym, bezdomnym nie widzi jakimś dziwnym trafem działaczy lewicowych, którzy tak gardłują o tych biednych. Stwierdził, że osobami, które udzielają najbardziej realnej pomocy bezdomnym, czasem mieszkańcom kanałów są siostry zakonne. Plus, dla pana Ikonowicza, że przynajmniej wierzy w to co robi, bo kawiorowa lewica to raczej boi się ubrudzić własnych rączek w służbie biednym.

Bezprzykładne ORDYNARNE CHAMSTWO pani sędzi wobec poszkodowanego. Taka osoba jest niegodna podania ręki. Kto może, niech ją poddaje ostracyzmowi społecznemu i towarzyskiemu. Może się nauczy trochę kultury i pokory wobec ludzi. Kasta myśli, że ludźmi na sali sądowej można pomiatać. O nie, po bilionkroć nie!
W normalnym kraju takie wredne wstrętne babsko wyrzucono by z pracy w sądownictwie z hukiem na zbity pysk!

Jacek: http://terazmaskulizm.blog.onet.pl

2 czerwca 2017

Nie ma lepszego czasu, by pisać na wspomniany w tytule temat, niż okres wielkanocny – obchodzony jako jedna wielka niedziela trwająca 50 dni. Już w Księdze Rodzaju czytamy, że „Bóg odpoczął siódmego dnia. Pobłogosławił Bóg ów siódmy dzień i uczynił go świętym”. Przypis do tego fragmentu Biblii mówi, że szabat jako dzień święty obchodzono już być może w czasach przedizraelskich i że samo opowiadanie o stworzeniu świata stawia sobie za cel religijne uzasadnienie świętowania szabatu. Później Izraelici obchodzili szabat także i chyba przede wszystkim jako pamiątkę wyjścia z Egiptu.

Trochę inaczej niż katolewicowe lub liberalne media w poprzednim artykule spojrzałem na Papieża Jana XXIII. Niemniej nie rozumiem, jak można było pod względem politycznym i kulturowym dokonywać „aggiornamento” (pod względem religijnym Jan XXIII wcale nie był aż tak „postępowy”) w takim świecie, w którym zagrożeń było bez liku (komunizm, socjalizm, liberalizm itp).