Jacek Łukasik

Tym razem temat znacznie lżejszy. Zawsze podziwiam jedno ze zwierząt domowych – kota. Jego zwinność, czystość, „zaradność”, niezależność i także to, że w przeciwieństwie do psów nie pozwolą się traktować źle. (W przeciwieństwie też do mężczyzn, którzy moizoandrycznej propagandzie dają się gnębić na każdym kroku bez słowa protestu ).

Tak, ale nie dzisiejszej. Jakże mile wspominam swoją szkołę średnią, ale z lat 1982 – 1986! Chodzi o I Liceum Ogólnokształcące w Piotrkowie Trybunalskim. W pierwszej chwili, ktoś spyta się: dlaczego? Przecież to były czasy komunistyczne. Tak, ale wiele zależało od dyrekcji szkoły. Ówczesnemu dyrektorowi szkoły i mojemu nauczycielowi historii, należy przyznać, że w tamtej mrocznej epoce stanu wojennego nie wyróżniał się jakąś komunistyczną nadgorliwością lub służalczością wobec władzy. Często musiał bronić uczniów przed nadmiernymi zainteresowaniami „smutnych panów”.

Tyle mówi się o bł. Janie Pawle II, o bł. Księdzu Jerzym Popiełuszko, a postać Wielkiego Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego, ostatniego niekoronowanego Króla Polski pozostaje niejako w cieniu. Jan Paweł II już czeka na kanonizację, a Prymas Wyszyński do tej pory, po ponad 30 latach nawet nie został beatyfikowany. Czyżby na to nie zasłużył?

Jak polska przedwojenna Dwójka, która skutecznie rozpracowała agenturę bolszewicką realizowaną za pośrednictwem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP), od 1925 r. Komunistycznej Partii Polski (KPP). CIA powinno się uczyć od polskiej Dwójki. Jej pracownicy nie stosowali żadnych fizycznych tortur typu podtapianie. Sadzali delikwenta(kę) na krześle i agent Dwójki patrzył na takiego osobnika(czkę) upartym przenikliwym wzrokiem. Nie było takiej osoby, która nie „wyśpiewałaby” tego, co trzeba.