Witold Kowalczyk

Bardziej rzecz ujmując – dlaczego wszyscy udają że nie wiedzą a wiedzą jak kiedyś bard śpiewał...

Przede wszystkim - bo polityka, to wedle graczy i to też dinozaurów to to co jest dziś. A dziś rzecz ma się tak, że land III RP znaczone pieniądze na kolejną rozbudowę infrastruktury Eurokołchozu medialnie zawłaszczył pod swoje polskie propagandowe potrzeby.

Dziwić się, że lewackie dziadostwo z UE się trzepie… Pisałem o tym kilka razy, że to lekko wkurzające. Przypomnę; obecną, obiecaną kasę, nazywali „Polskim Ładem”. Można było choć „Ładem w Polsce” Ale.

Dobijając się o niezbędne miejsce w panteonie Piotrkowian dla Jana Małka, wyłuskując i personalizując środowiska, może bardziej wskazując na polski żywioł zdań kilka.

Zostawiam na boku II RP – permanentną wojnę byłych zaborców o wpływy w nowym bycie, który w swej ideowej naiwności nazwał się II Rzeczpospolitą. Przejdę od razu do kolejnej naiwności do III RP. Tutaj podobnie do II RP obcy podrzucili nawiązanie do Rzeczypospolitej po to aby uśpić żywioł dokładnie katolicki żywioł. Wybrać. Przebrać go i zatrudnić do roboty w istocie nie dla rzeczy pospolitej Polskiej.

Dokładnie tak – w miłości i cierpliwości. W tej Miłości, dziękując za cierpliwość, żegnamy biskupa Seniora Adama Lepę.

Moja osobista refleksja. Miałem zaszczyt być w pierwszym, że tak powiem powiewie nadziei dla ruchów świeckich; bo takie zadanie dostał nowy biskup od ordynariusza. To było, że tak powiem wczoraj w 1987. a tu mowa o Biskupie Seniorze.

Nie zapominamy o seniorach, o bogactwie, doświadczeniu. To ważne na co dzień.

To cytat z ministranta, działacza partyjnej młodzieżówki z Żyrardowa, komitetu centralnego PZPR i tegoż konsekwencji żołdowca parlamentu – w Unii Europejskiej. Z Moskwy do Brukseli (jak o biuro Komisarzy idzie); to co się dziwić Leszkowi...

Pan ponad wszelką wątpliwość mówi, że pokorne ciele dwie matki ssie… To ja takie słowa usłyszałem w ca 1983 roku od lekarki w FMG PIOMA. Takiej Lekarki jak pan Leszek Polityk. Pani ta w kilka miejscy potem mało nie zabija mi malutkiego Syna. Złe leki przepisała; stan był skrajnie niebezpieczny. Więcej. Nie kryła zdziwienia, że nasz Synek żyje…