Witold Kowalczyk

z naszego archiwum

Je Banaś? Pyta pan Lubański kelnerki. Myślę, że to tylko plotka. Pani odpowiada z lekka zawstydzona cztery razy przez kierownika. Mowa o zakrapianej PRL-owskiej imprezie towaru eksportowego, piłki nożnej. Oczywiście pan pytał o to, czy kolega piłkarz już dotarł na imprezę. Pozostawiam życiorysy panów Banasia, Lubańskiego, a i także obecnego pana Banasia.

Pomijam rzekome zgorszenia się pajaców, gorszących nas od dekad, którzy raptem krew poczuli, w swej walce z obecną władzą. Pomijam fakt, że od dekad wciska się zwykłym ludziom język łajdacki, łobuzerski czy knajacki. Pomijam samą autorkę ostentacyjnie wyrażając swój stosunek, do opozycji - czym niechcący pokazała go koalicji o czym niżej. Pomijam autora przekładającego 2 miliardy zł na przerób pieniędzy w prywatnych gabinetach w chorobach raka.

Zwrócę na wstępie uwagę na to, że obie (medialnie w kraju) strony polskiej rywalizacji politycznej to bękarty PRL. Obwoźne widowisko pisowców to przecież nic innego - to PZPR w pełnej krasie. Różnica? - nie wyzywają się jak tamci na masówkach per towarzyszu. Bojówki opozycji to nic innego jak zaplecze tejże PZPR wpierw junacy, traktorzystki, później ORMO, ZOMO, KOD. To współczesne ”Chamy” i „Żydy” – przypomnę: frakcje w PRL, których celem była rywalizacja w tym samym aparacie państwowym. Mamy tu jakąś różnicę? Ktoś, coś chce zmienić?