Jerzy Kropiwnicki

W czasie przemówienia w polskim Parlamencie Przewodniczący Parlamentu ukraińskiego wspomniał o rzezi wołyńskiej. Powodem była 80 rocznica tych wydarzeń, w wyniku których miała zostać wymordowana ludność polska zamieszkująca tereny Wołynia i Podola. Celem tej czystki etnicznej, zbrodni ludobójstwa, było osiągnięcie sytuacji sprzyjającej utworzeniu niepodległej Ukrainy. Wzorem była czystka dokonana przez Turków na ludności ormiańskiej w czasie I wojny światowej, dokonanej dla „oczyszczenia” Anatolii z „obce etnicznie ludności”. Tamto ludobójstwo dało pożądany wynik.

Antysemityzm Zofii Kossak Szczuckiej był niewątpliwy i mocno utrwalony. Ale też nie ulegało wątpliwości jej szczere zaangażowanie w obronę życia ludności żydowskiej zagrożonego przez Niemców. I to w warunkach, gdy jakakolwiek pomoc żydom czy Żydom była karana śmiercią całej rodziny „winnego”. Władysław Bartoszewski, który w r.

W swoim Apelu PROTEST! Opublikowanym w prasie podziemnej w Warszawie w sierpniu 1942 r. Autorka napisała:

[…] zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni [żydzi – przyp.] więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. Dlaczego, na jakiej podstawie – to pozostaje tajemnicą duszy żydowskiej, niemniej jest faktem nieustannie potwierdzanym. Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni.

W swym Apelu „PROTEST” Autorka, mająca przed II wojną światową opinię „antysemitki” potępiła milczenie nie tylko katów-Niemców, ale także świadków zbrodni:

Świat patrzy na tę zbrodnię, straszliwszą niż wszystko, co widziały dzieje, i – milczy. Rzeź milionów bezbronnych ludzi dokonywa się wśród powszechnego, złowrogiego milczenia.

Milczą kaci, nie chełpią się tym, co czynią.

Nie zabierają głosu Anglia ani Ameryka,

milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo, tak dawniej przeczulone na każdą krzywdę swoich.