Żydzi

Antysemityzm Zofii Kossak Szczuckiej był niewątpliwy i mocno utrwalony. Ale też nie ulegało wątpliwości jej szczere zaangażowanie w obronę życia ludności żydowskiej zagrożonego przez Niemców. I to w warunkach, gdy jakakolwiek pomoc żydom czy Żydom była karana śmiercią całej rodziny „winnego”. Władysław Bartoszewski, który w r.

W swoim Apelu PROTEST! Opublikowanym w prasie podziemnej w Warszawie w sierpniu 1942 r. Autorka napisała:

[…] zdajemy sobie sprawę z tego, iż nienawidzą nas oni [żydzi – przyp.] więcej niż Niemców, że czynią nas odpowiedzialnymi za swoje nieszczęście. Dlaczego, na jakiej podstawie – to pozostaje tajemnicą duszy żydowskiej, niemniej jest faktem nieustannie potwierdzanym. Świadomość tych uczuć jednak nie zwalnia nas z obowiązku potępienia zbrodni.

W swym Apelu „PROTEST” Autorka, mająca przed II wojną światową opinię „antysemitki” potępiła milczenie nie tylko katów-Niemców, ale także świadków zbrodni:

Świat patrzy na tę zbrodnię, straszliwszą niż wszystko, co widziały dzieje, i – milczy. Rzeź milionów bezbronnych ludzi dokonywa się wśród powszechnego, złowrogiego milczenia.

Milczą kaci, nie chełpią się tym, co czynią.

Nie zabierają głosu Anglia ani Ameryka,

milczy nawet wpływowe międzynarodowe żydostwo, tak dawniej przeczulone na każdą krzywdę swoich.

Warto takie pytanie zadać zwłaszcza teraz, gdy stosunki Polski z Izraelem ulegają poprawie. Gdy młodzi Żydzi z Izraela co roku uczestniczyli w „Marszu Żywych” do Auschwitz-Birkenau pod zbrojną eskortą funkcjonariuszy z Izraela - czego dowiadywali się w ten sposób o Polsce? I gdy nie wolno im było swobodnie poruszać się np. po Krakowie, w którym nocowali? Podejrzewam, że przekaz był jednoznaczny: Polska jest krajem niebezpiecznym dla Żydów, a Polacy stanowią dla nich śmiertelne zagrożenie. Nie wiem, czego dowiadywali się w Auschwitz? Może tego, że „naziści mordowali Żydów”?