Jerzy Kropiwnicki

Gazeta Wyborcza opublikowała notatkę autorstwa zb pt. „Narodowcy bojkotują Ikeę” i opatrzyli ją nadtytułem HOMOFOBIA. Autor informuje, że Młodzież Wszechpolska wręcza kierowcom przed sklepami warszawskiej sieci ulotki wzywające do bojkotu firmy: „Ikea wyrzuca z pracy za chrześcijańskie poglądy”. Zdaniem GW zwolnienie było wynikiem opublikowania przez pracownika „homofobicznego wpisu w wewnętrznym portalu firmy”. Ikea uznała ten wpis za „naruszenie zasad współżycia społecznego” i zwolniła go dyscyplinarnie. GW stwierdza, iż zwolnionego pracownika wsparli Zbigniew Ziobro (min.

Tego jednak się nie spodziewałem. Pan Robert Biedroń, przywódca partii Wiosna, zaproponował, by Polska stała się centrum seksturystyki. Podobno na pomysł, by „piękne Słowianki przyciągały do Polski turystów i by w ten sposób dochodziło do rozwoju polskiego hotelarstwa oraz gastronomii” wpadł jakiś jego zwolennik i imiennik. Różne kraje Europy mają różną politykę w stosunku do prostytucji. W jednych, jak w Szwecji, płatny seks jest zakazany, a karami obciąża się klientów. W innych, jak w Polsce, karalne jest czerpanie zysków z cudzego nierządu, ale prostytucja jest legalna.

W 1920 na niewielkim półwyspie Westerplatte nad Zatoką Gdańską powstała polska składnica wojskowa. W marcu 1924 r. Liga Narodów postanowiła przekazać ten półwysep POLSCE. W wykonaniu tej decyzji władze Wolnego Miasta Gdańsk w październiku 1925 r. zmuszone zostały do przekazania tego terenu Polsce w bezpłatną i BEZTERMINOWĄ dzierżawę. Rada Ligi Narodów pozwoliła Polsce utrzymywać na Westerplatte oddział liczący 88 żołnierzy. W kolejnych latach Polska potajemnie zwiększyła garnizon do 176 żołnierzy i 6 oficerów. Gdańscy Niemcy podejmowali w okresie międzywojennym liczne prowokacje.

Ogólnopolskie media doniosły, że po raz kolejny w manifestacji, na której wznoszono antyrządowe hasła, wziął udział ambasador Zjednoczonego Królestwa, czyli Wielkiej Brytanii. I to nie jako widz, obserwator, lecz jako uczestnik. W swoim czasie zdawałem egzamin z protokołu dyplomatycznego. Było tam także o zadaniach i obowiązkach ambasadora. I jedną z fundamentalnych zasad było powstrzymanie się od WSZELKICH PUBLICZNYCH zachowań, które mogłyby być interpretowane jako ingerencja w wewnętrzne sprawy kraju. W czasie manifestacji ambasador może być obserwatorem, ale nie uczestnikiem.