Unijne

Pan Wicepremier Jarosław Gowin stwierdził, że oficjalny komentarz-deklaracja, do decyzji o uzależnieniu funduszów od przestrzegania zasad praworządności, stanowi wystarczające zabezpieczenie Polski przed niebezpieczeństwem uzależnienia przyznania środków z budżetu UE od tzw. oceny praworządności. Jacek Saryusz-Wolski jest innego zdania. Uważa tę rzekomo kompromisową propozycję za „pułapkę negocjacyjną”. Deklaracja nie jest bowiem aktem prawa i nie będzie miała żadnego znaczenia w wykonaniu ewentualnie zaakceptowanego dokumentu, przedłożonego przez Komisję z inicjatywy Prezydencji Niemieckiej.

Aż trudno uwierzyć. Łódzka prasa doniosła, że obecni właściciele Hotelu Polonia „późną wiosną” postanowili zmienić cel prowadzonego od wielu miesięcy remontu i przekształcić dawny hotel w budynek mieszkalny. To dziwne. Jeżeli były na ten remont brane jakieś kredyty, to trzeba było określić ich cel. Trzeba było zamówić jakieś plany architektoniczne. Uzyskać odpowiednie zgody – bo budynek jest chroniony jako zabytek kultury materialnej naszego miasta. Trudno mi jakoś uwierzyć, że tak łatwo było uzyskać zmiany. Tak łatwo i szybko.

Czym, u licha, to dziadostwo się zajmuje? Kto to przyjmie? Do Moskwy z Brukseli nie wróci, Międzymorze tego nie przyjmie, Izrael zdradzi jak Bolszewików. Goi w spódnicy to „goiówka” a może „gnoiówka”.

Zwrócę tu uwagę, że Owo dostaje niebotyczne dla przeciętnego podatnika żołdy.

Rosyjska Agencja „Sputnik” doniosła kila dni temu, że w Niemczech pojawił się „nowy” pomnik Lenina. Stanął on w mieście Gelsenkirchen z inicjatywy Marksistowsko-Leninowskiej Partii Niemiec (M-LPN). Ma 2 m i 15 cm wysokości. Do Niemiec trafił z Austrii. Pierwotnie stał w Czechosłowacji. Usunięty został w czasie tzw. „aksamitnej rewolucji 1968 r.” i kupiony wówczas przez „austriackiego kolekcjonera”. Postawieniu go w niemieckim mieście sprzeciwiali się „radykałowie z CDU” i administracja miasta. Jednak niemiecki sąd rację przyznał inicjatorom postawienia pomnika w miejscu publicznym.