W mediach pojawiła się seria doniesień, że na wiadomość o zamiarach upamiętnienia Obozu Dziecięcego w Łodzi (właściwie w Litzmannstadt) przez ekspozycję pamiątek zaczęli do organizatorów zgłaszać się posiadacze listów pisanych przez uwięzione tam polskie dzieci przez Niemców w upodlających warunkach. Każdy z tych listów to dramatyczne świadectwo zbrodni. Pojawiła się inicjatywa budowy muzeum albo przynajmniej – Izby Pamięci. Najbardziej oczywistym miejscem byłby Park im. Szarych Szeregów, w okolicy Pomnika Pękniętego Serca. Nie zdążyłem tego zamiaru zrealizować.
Wspomnienie niezbyt miłe; w wyniku stanu po mojej oficjalnej wizycie na Białorusi marzec AD 1996.
Sytuację opisałem. Tak w swej prywatnej wtedy pisaninie jak i (jeśli pamiętam) w Gazecie Ziemi Piotrkowskiej za Pani Marioli Jurewicz - Redaktor Gazety wespół ze swoją współpracownicą Anią Staniaszek- to oddzielny ważny temat wyjścia do Wolności i konsekwencje tegoż.
Od Bitwy Warszawskiej minęło 101 lat, a nadal nie dokonaliśmy należytego upamiętnienia Wydarzenia, które ocaliło naszą niepodległość oraz przyszłość Europy. Nadal największym pomnikiem w Warszawie jest Pomnik Stalina, czyli (wg pełnej nazwy wyrytej na jego frontonie) Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina. Taką nazwę ustalili jego sowieccy ofiarodawcy, a posłusznie i wiernopoddańczo przyklasnęły temu (z należytym entuzjazmem) ich PZPRowskie kreatury.
W niedzielę odbyły się obchody Rocznicy Bitwy Warszawskiej 1921, jednej z najważniejszych w historii Polski – ale i w historii świata. Polska ocaliła swoją niepodległość, Europa swoją tożsamość. Były uroczystości państwowe i kościelne. Bardzo wielu Polaków wierzy, iż zwycięstwo zawdzięczamy nie tylko geniuszowi wojennemu naczelnego dowódcy Józefa Piłsudskiego i talentom szefa sztabu gen. Rozwadowskiego, ale także (a może przede wszystkim) opiece i interwencji Matki Bożej.
W okresie wakacyjnym na dziedzińcu Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim prezentowana jest wystawa „Powstania śląskie 1919-1921”. Plenerowa ekspozycja przygotowana została przez Oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej IPN w Katowicach.
O jednym z ostatnich carów Rosji oficerowie jego armii złośliwie mówili „Car-portnoj”, „car-krawiec”. Przyczyną było nieustanne wymyślanie nowego umundurowania carskiej gwardii oraz oficerów armii. Odnoszę wrażenie, iż jakiś ideowy spadkobierca tego cara zdobył wysokie stanowisko i przemożne wpływy w Komendzie Głównej Policji. Każdy, kto ogląda regularnie popularny serial „Ojciec Mateusz” i „powtórki” z poprzednich sezonów, może obejrzeć te zmiany. Kilkakrotnie zmieniło się wszystko: kolor i krój mundurów oraz rodzaj czapki.
Tym razem – sądzę - napiszę artykuł mniej kontrowersyjny. Tyle razy mówimy o mniejszościach narodowych: żydowskiej, niemieckiej i ukraińskiej, które mają na sumieniu dużo win wobec nas Polaków. Mniejszość białoruska np. ma już dużo czystsze karty, wyjąwszy czynny udział niektórych Białorusinów w instalowaniu władzy komunistycznej w Polsce po II wojnie światowej. Zamierzam ten tekst poświęcić mniejszości tatarskiej, co do której lojalności wobec Polski nie można mieć większych zastrzeżeń.
Powstanie w Getcie Warszawskim trwało od 19 kwietnia do 16 maja 1943. Było pierwszym miejskim powstaniem w Europie okupowanej przez III Rzeszę Niemiecką. Bezpośrednią przyczyną jego wybuchu była decyzja o likwidacji getta warszawskiego podjęta w ramach niemieckiego planu zagłady Żydów. Getto otoczono murem w kwietniu 1940 r. W kolejnych miesiącach do getta warszawskiego zwożono Żydów z terenu okupowanej przez Niemców Polski – w tym także z Łodzi. Do marca 1941 zgromadzono tu ok. 460 tys. osób. 22 lipca 1942 Niemcy rozpoczęli wywózki jego mieszkańców do obozu zagłady w Treblince.
24 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką, który ustanowiony został przez Parlament RP w 2018 roku. Wśród osób ratujących Żydów podczas II wojny światowej nie zabrakło też piotrkowian i osób związanych z Piotrkowem, które narażały życie własne i swoich najbliższych dla ratowania Żydów. W myśl niemieckich rozporządzeń okupacyjnych wszystkim osobom pomagającym Żydom poprzez udzielanie schronienia, a także dostarczanie lub sprzedaż żywności, groziła kara śmierci, którą stosowano niejednokrotnie również wobec członków rodziny.
Wykład dr. hab. Dariusza Roguta, dyrektora Oddziału IPN w Łodzi, na temat mjr. Adama Trybusa „Gaja” (1909-1982), filologa, cichociemnego, oficera Armii Krajowej, dowódcy ROAK. (Ruchu Obrony Armii Krajowej)
