XVIII List do Przyjaciół

Do wskazania następnie opisania (w jednym miejscu) podziemnej wojenki o lokalne korytko na tzw. prawicy zabieram się od lat. Z mojej rozrzuconej w latach pisaniny jasno to wynika. Wiadomo kto z kim i w jaki sposób rywalizuje.

Maniutkomanię, potem PROM (patriotyczny ruch ocalenia maniutkomanii) udokumentowałem. Zresztą to powszechna opinia, jedynie ją opisuje i w ten sposób tworzę historyczną dokumentację. Nikt inny tego nie robi. Dlaczego?

O „republice kolesiów” czy „kapitalizmie kolesiów” raczej nie rozprawia się na wydziałach ekonomicznych. Rzadko również można o nim usłyszeć w mainstreamowych mediach czy na „salonach”. Pozostaje on – przynajmniej tak mogłoby się wydawać – domeną różnego rodzaju oszołomów, którzy, nie wiedzieć czemu, nie chcą przyjąć do wiadomości radosnej nowiny, że żyjemy w państwie „powszechnej szczęśliwości”.

z mojego archiwum

z naszego archiwum w kontekście niekończących się podchodów; jak nazwę nie spełnionych, może ukrytych nadziei na uregulowanie swoich prób skoku pomiędzy barykadami. Rzecz przydatna ale pod własnym (nie Żarskich) szyldem...