Majdan

Premier bywa człowiekiem „naiwnym” – bo szanuje „słowo honoru” jako bezwzględnie obowiązujące zobowiązanie, gwarancję wykonania tego, co się obiecało. Bardzo się cieszył z sukcesu negocjacyjnego, gdy obiecano mu, że kryterium praworządności stosowane będzie tylko jako warunek wykorzystania zgodnie z prawem Funduszu Odbudowy UE wg Krajowego Planu Odbudowy. Wraz z nim cieszyła się delegacja węgierska i gratulowała Polakom sukcesu negocjacyjnego. Bardzo się zdziwili, gdy okazało się, że NIE ma takiego ograniczenia, bo NIE ZOSTAŁO ZAPISANE. A słowo? – Liczy się to, co zapisano!

Przez długie lata powszechnie uważano Platformę Obywatelską za formację „postsolidarnościową”, stworzoną przez dawnych działaczy NSZZ „Solidarność” i Niezależnego Zrzeszenia Studenckiego. Jak to się stało, że stopniowo coraz częściej robią w niej kariery działacze SLD wysokiego szczebla (jak np. Arłukowicz i Joński)? Jak to się stało, że „na plecach” Jerzego Buzka, Przewodniczącego I Krajowego Zjazdu NSZZ „S”, aktywnego w antykomunistycznym podziemiu, Premiera „Solidarnościowego” rządu, do Parlamentu Europejskiego z sukcesem wystartowali trzej premierzy z SLD?

80 lat temu w pełnej nadziei na dożywotnie żołdy, wiele razy przeformowywane, bojówki komunistycznej młodzieży dzielnie służyły nowej komunistycznej na końcu pracy i panu z Moskwy - zarządcy.

Wnuczęta nafaszerowane podobnie do babci i dziadków obietnicami owych żołdów i wygodnego życia służą za obiecaną mannę w przyszłości. Służą nowemu hegemonowi także komunistycznemu, który szefostwo z Moskwy do Brukseli wyprowadził.

Trzeba nam sobie przypomnieć w jakich okolicznościach Eurokołchoz ewakuował swego parobka Donalda T. Taka potrzeba, aby zrozumieć obecny rwetes budowniczych nowego kolejnego tym razem brukselskiego komunizmu. Możemy naocznie zobaczyć nie tylko opiekę nad agenturą, troską o włożony kapitał polityczny na w tym wypadu marionetkę Donalda.