27 października minęło dwadzieścia lat od powstania Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. ZChN pozostał partią pierwszej dekady naszej niepodległości. W jego działalności odbijają się jej blaski i cienie. ZChN przede wszystkim przywrócił obecność opinii katolickiej w naszym życiu publicznym. To było jego najbardziej podstawowe osiągnięcie. Był jak klin, który nie pozwolił domknąć poprawności politycznej, według której zasady naturalnej sprawiedliwości (niedopuszczalne według lewicy, konieczne według centroprawicy) to „ograniczenia wolności”.

Polski rząd - wbrew światowym trendom – nie praktykował do tej pory udzielania różnego rodzaju dotacji prywatnym firmom i całym sektorom z pieniędzy podatnika. Był to jeden z powodów stosunkowo łagodniejszego przebiegu kryzysu w naszym kraju. Rynek potrafi sprawniej i taniej regulować gospodarkę niż urzędnicy.

Tylko krowa nie zmienia poglądów, przynajmniej tak mówią znawcy krów, ja się do nich co prawda nie zaliczam, ale po piątkowej nadzwyczajnej sesji będą mógł – najprawdopodobniej to powiedzieć.

Piotrkowscy radni, przynajmniej na razie nie znowelizowali budżetu miasta na 2009 rok.

Na razie, gdyż wszystko może się zmienić w najbliższy piątek.

Mimo, iż dokument został poddany głosowaniu i przepadł bez wieści, i w normalnej sytuacji powinniśmy o nim zapomnieć – prezydent postanowił podać go - pod ponowną weryfikację radzie.

Piotrkowska rzeczpospolita kolesi... i powie ktoś, że to epitet.

Gdy spotykamy krajana będąc gdzieś daleko od domu, robi nam się miło i zaczynamy szukać wspólnych miejsc, by się móc do nich odnieść. Każda miejscowość ma swój koloryt, ale niestety nie z każdą jej mieszkańcy chcą się utożsamić.

Wszystko jak za starych dobrych, komunistycznych czasów… Komitety kolejkowe, zawodowi “stacze”, przepychanki, połajanki… Pytanie, czy dla wszystkich wystarczy?

Zarząd Prawa i Sprawiedliwości w Piotrkowie Trybunalskim wyraża oburzenie wobec ocenzurowania Posła Ziemi Piotrkowskiej Antoniego Macierewicza w relacjach zamieszczonych na oficjalnej stronie internetowej Urzędu Miasta Piotrkowa Trybunalskiego z uroczystości 17. września.

Rzecznik prasowy Prezydenta Krzysztofa Chojniaka Błażej Torański stwierdził wprost w rozmowie z asystentem Ministra Macierewicza Bartłomiejem Misiewiczem, że nie zostaną wprowadzone zmiany do nieprawdziwych informacji podanych przez Urząd Miasta Piotrkowa.

Na drogach ruch coraz większy i z tego powodu trudno wyjechać z ulicy podporządkowanej na główną. Postanowiłem załatwić sygnalizację świetlną dla swojej ulicy. Pomyślałem, że najlepiej zacząć od głównego decydenta i tam lobbować o światła. Pierwsza próba kontaktu przez komórkę nie powiodła się. Spróbowałem następnego dnia. Odebrał. Cześć Krzysiu, mówi Misiu, chciałem wpaść pogadać. Usłyszałem – proszę, aby pan skontaktował się z sekretariatem i ustalił termin. Coś mnie tknęło, ale posłusznie wykonałem poleconą czynność.

Od gimnazjum państwo stara się wpoić pojęcie: demos – cratos (rządy ludźmi – inaczej demokrację). Uczymy, że państwa-miasta tzw. polis zarządzane były demokratycznie. Oczywiście nie chcemy pamiętać, że ta demokracja uśmierciła Sokratesa. Wówczas twierdzono, że był jej wrogiem, gdyż ośmielał się mówić "scio me nihil scire” (wiem, że nic nie wiem), co według badaczy problemu oznaczało, iż Sokrates głosił, że istotą demokracji jest wolność słowa umożliwiająca swobodną dyskusję o napotkanych problemach.

Reforma służby zdrowia jest najprawdopodobniej najdłużej trwającą reformą w dziejach naszej państwowości – licząc od 1918 roku. Z tego, co widzimy – trwa i będzie trwała jeszcze parę lat o ile w ogóle się zakończy, a na to z dzisiejszej perspektywy się zapowiada. Mam nadzieję, iż czytelników "Trybunalskich" zmuszę do dyskusji – powód jest prosty - o ile nie pracujemy w placówce opieki zdrowotnej to też kiedyś, niestety, będziemy chorzy. Dwa lata temu uczestniczyłem w Parlamencie Europejskim w dyskusji na temat reformy zdrowia w UE. Zaskoczyła mnie minister zdrowia Austrii.

13 września 1984 roku, Warszawa, gen. Jaruzelski do Kiszczaka: „Załatw to, niech on nie szczeka”. Pięć tygodni później On już nie żył. On – ksiądz Jerzy Popiełuszko, wikary żoliborskiej parafii Św. Stanisława Kostki, niezłomny kapelan Solidarności i robotników.