Blogi

PiS, czego można było się spodziewać - myśleć inaczej mogli co najwyżej bezkrytyczni wyznawcy "Jarosława Polskę zbawa" - rakiem wycofuje się z reformy sądownictwa w III RP. Piszę "w III RP", bo IV nigdy tak naprawdę nie było. Które to już "wycofanie się...?".

Pan Grzegorz Lorek – Poseł na Sejm III RP z nadziejami, jak mam nadzieję, na IV RP – jest chyba już ostatnim moim politycznym uczniem – dzieckiem, w których pokładam nadzieje – oczekiwania. Mam takich, którym służę, sporą listę.

Wykorzystanie Internetu i jego interaktywności, jako formy ogarnięcia naszej przyrodzonej przemądrości (gdzie dwóch tam trzy zadnia) rozpocząłem od kowalczyk.info.pl i piotrkowanie.pl. Przegadałem dziesiątki godzin z dobrze zapowiadającym się młodym chłopcem Krzysztofem Chojniakiem.

Raz po raz jesteśmy bombardowani atakami na jednego ze świętych (nie waham się tak powiedzieć) i największych Papieży XX w.: Piusa XII. Zarzuca się Ojcu Św. milczenie w obliczu Holocaustu. Co bezczelniejsze dziennikarzyny (bo dla mnie są co najwyżej nimi) ośmielają się nazywać Go „Papieżem Hitlera”. Wiele złego zrobiła w tej kwestii ramota niejakiego Rolfa Hochhutha „Namiestnik”. Jak się później okazało, pan Hochhuth był agentem KGB, a Pius XII przejawiał postawę radykalnie antykomunistyczną. Jak dla mnie, wszystko jest jasne.

W Łodzi przed wojną funkcjonowało ponad 250 synagog i żydowskich domów modlitw. Najokazalszą z nich była Wielka Synagoga zbudowana z funduszy łódzkich fabrykantów, m.in. Izraela Poznańskiego, Joachima Silbersteina i Karola Scheiblera. Synagoga przeznaczona była dla żydowskich spolonizowanych elit gospodarczych. Wstęp umożliwiały tylko specjalne przepustki. Kazania odbywały się w języku polskim, a w narodowe święta polskie odbywały się w niej uroczystości patriotyczne. Mieściła się przy ul. Spacerowej 2 (obecnie al. T. Kościuszki 2).

PROM to w istocie jeden człowiek, coś jak Stanisław Anioł z Alternatywy 4. Mistrz Roman Wilhelmi pokazał to w sposób idealny. Zresztą Pokora też. Myślę, że i Bareja jest zadowolony.

No. Można by tym zadaniem zamknąć komentowanie poczynań VIII kadencji RM w PT.

Jednak. Więcej będzie, gdy się dorwę do klawiatury

witold k

24 listopada 2018

To taka choroba... zaraźliwa, jak mam nadzieję. W każdym ruchu, w szczególności ze świata polityki, wyciągam budujące wnioski.

Wiek XX podał w wątpliwość tabu obowiązujące od niepamiętnych czasów: w czasie wojen nie zabija się kobiet i dzieci. To się skończyło, bo gdy kobieta bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie kobietą. Bo gdy dziecko bierze broń, by zabijać, to jest żołnierzem, a nie dzieckiem. I przeciwnicy (czy wrogowie) mają moralne prawo do ich zabijania w walce. Dlatego, gdy patrzę w Warszawie na pomnik „Małego Powstańca” z bronią i w za dużym hełmie, to myślę o odpowiedzialności tego, kto na to pozwolił.

Wiele razy wskazywałem na nieprzydatne w Polityce - Matce Mądrości - przyrodzone zdolności p. Mariana Błaszczyńskiego. Mowa o niesamowitej zdolności do kojarzenia hochsztaplera z ideowcem i odcinanie od tej zdolności żołdów dla siebie i pociotków. Kto chce, to wie.

Marian Błaszczyński nigdy nie powinien był być dopuszczony do jakiejkolwiek pozycji związanej z władzą. Nie nadaje się - jest żenująco cienki. Ja po czterech latach współpracy z Marianem (którą dobrze wspominam na krótką linię) podziękowałem.

Celnicy i nauczyciele są niezadowoleni ze swoich dochodów i planują protest. „Wieść gminna” głosi, iż chcą to uczynić w modny ostatnio sposób, czyli „idąc na chorobowe”. Uważam, że każda grupa pracownicza ma prawo upominać się o swoje dochody. Ważną część swego życia poświęciłem, by pracownicy mieli prawo do protestu, a nawet do strajku. Nie zgadzam się jednak na oszustwo. Nie godzę się na to, by lekarze wystawiali „lewe” zaświadczenia, bo chcę wierzyć w uczciwość w tych, do których udajemy się, by ratować nasze zdrowie i życie.

Tym wszystkim, którzy się przyczynili do tego żebym był posłem RP z Piotrkowa Trybunalskiego bardzo dziękuję.

W dniu 15 listopada 2018 roku, pod przewodnictwem Jego Eminencji, Wielce Błogosławionego Sawy, Prawos­ław­ne­go Metropolity Warszawskiego i całej Polski odbył się Św. Sobór Biskupów Polskiego Autokefalicznego Koś­cio­ła Prawosławnego. Komunikat Kancelarii Soboru głosi, iż „zapoznano się z dokumentami nadesłanymi z Patriarchatu Ekumenicznego dotyczącymi spraw administracyjnych i przyjęto je do wiadomości.” Tytuł Patriarchy Ekumenicznego przysługuje Patriarsze Konstantynopola jako „duchowemu przywódcy Prawosławia, pierwszemu wśród równych”.

Oni nie z tego, co ich boli... Oni raczej z soli i z roli. Jeśli zaś boli - to utrata fortun zrobionych na zmianie ustroju.

Na piotrkowskie potrzeby za jeszcze młodego Krzysztofa Cecha ukułem bon mot „Wyrodne dzieci III RP”. Po latach dokonałem głębszego rozeznania i zobaczyłem te wyrodne - także po mojej stronie. Czym bowiem różni się omijanie podatków od żerowania na podatkach…

FD Roosevelt, Prezydent USA ma w Centrum Łodzi ulicę swego imienia. Nie została ona poddana „dezubekizacji” ani „dekomunizacji”, bo przecież nie był ani sowieckim najeźdźcą ani polskim kolaborantem okupantów naszego kraju. Wyrządził Polakom i Polsce znacznie więcej krzywd niż jakikolwiek kapuś czy kolaborant. Z dokumentów znanych historykom i przez nich cytowanych wynika jasno, że z pełną świadomością wydał Polskę Stalinowi.

Dla korupcji nie znajduję usprawiedliwienia. 6 lat byłem ministrem, 9,5 – Prezydentem wielkiego miasta i żadna afera korupcyjna do mnie się nie „przykleiła”. Ale przestrzegałem kilku prostych zasad, wśród których zasadniczą była ta, że z interesantem nie rozmawia się „w cztery oczy” – ani w urzędzie, ani gdzie indziej. I nie umawia się na spotkania „w ustronnych miejscach”.

Express Ilustrowany zamieścił na 1 stronie zdjęcie z uroczystości w czasie przerwy w obradach Rady Miejskiej w Łodzi. Powtórzył je na s.6 w większym formacie. Towarzysząca mu notatka informuje, że Rada świętowała szampanem (bezalkoholowym) i tortem z herbem Łodzi zakończenie swej kadencji. Na pierwszym planie widać p. Tomasza Kacprzaka, Przewodniczącego Rady z dwoma kieliszkami owego szampana w obu rękach.

8.listopada w opiniotwórczym dzienniku Rzeczpospolita opublikowany został artykuł „obawiają się o godło” autorstwa Wiktora Ferfeckiego. Autor stwierdza w nim m.in. że wielu heraldyków jest zdania, iż na koroną Orła, naszego godła, powinien pojawić się krzyż. Krzyż był nad polskim Orłem do r. 1927. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego ustami p. Anny Bocian stwierdziło, że nie planuje takiej zmiany. W sprawę zaangażował się p. Andrzej Jaworski, b.poseł PiS.

Czy jedynie jaskółka przeleciała? Jak wiemy, wiosny nie czyni. Każdy, kto czyta moje wpisy, refleksje, oceny - ten wie, że bliższa mi endecja: ocena sanacji ulega uwłaszczeniu. Może to wiek, może nie!

Czy od polskich polityków można oczekiwać tego, by mieli wyobraźnię? Wydaje się to karkołomne, zwłaszcza w ustroju demokratycznym, gdzie perspektywa postrzegania rzeczywistości ogranicza się w przedziale "od kadencji do kadencji" - załapać się, dotrwać do końca i - jeśli się da - załapać się ponownie.

Decyzja p. Prezydent m.Warszawy o zakazie demonstracji patriotycznej 11.listopada wywołała wiele komentarzy, na ogół pełnych zdziwienia. Myślę, że sprawa jest dość prosta: p. HG-W wybrała właśnie za co chce „cierpieć prześladowania”. Grozi jej odpowiedzialność za udział w procederze zwanym reprywatyzacją kamienic – z korzyścią dla jednych a wielką krzywdą dla innych. Sądzę, że p. Prezydent postanowiła, że będzie „prześladowana za walkę z przejawami neo-faszyzmu, neo-nazizmu itp., itd.” A że kosztem nas wszystkich, naszego kraju? No, cóż…

Jerzy: https://jerzykropiwnicki.wordpress.com/

W niedzielę przypomniano b.ważną datę z historii Polski. Sto lat wcześniej, 4.11.2018 na Jasną Górę wkroczył oddział Polskiego Wojska pod dowództwem kpt. Artura Wiśniewskiego. Wraz z zakonnikami wywiesił na wieży kościelnej biało-czerwoną flagę. Był to widomy znak wyzwolenia duchowej stolicy naszego narodu. W tę niedzielę na Jasnej Górze odbyła się uroczysta msza św. upamiętniająca tamten fakt. Następnie w jednej kaplic wmurowana została tablica ufundowana przez NSZZ „Solidarność”. Wiem, że wielu z Czytelników mojego bloga wie o tych faktach.

W minionym tygodniu w sprawy wyborów samorządowych włączyła się pani prezydent Łodzi.
Poparcie udzielone przez nią Marlenie Wężyk-Głowackiej jednoznacznie określa kandydaturę stającą w jednym szeregu z siłami tworzącymi Nowoczesną czy PO. Z tego też względu nie wyobrażam sobie głosowania w najbliższą niedzielę za tą kandydaturą.

Grzegorz Lorek

2 listopada 2018

Policjanci w ramach protestu „biorą” druki L-4 i „idą na chorobowe”. Zwolnienia wystawiają im lekarze. Lekarze nie odmawiają prośbom policjantów tak, jak nie odmawiali tej „przysługi” swoim kolegom. Przykro. Bo od lekarzy oczekuje się wiarygodności i uczciwości, a policjanci są „stróżami prawa”. Nie można takich zachowań tłumaczyć „wyższą koniecznością”, policjantom za strajk nic poważnego nie grozi – ani śmierć, ani więzienie… Chcą wyższych dochodów. Zgodnie z prawem wolno im się tego domagać.

Dziś 31 października 2018 także i piotrkowianie, kolejny raz, poszli w procesji ze świętymi. Nie wziąłem w niej udziału i nie tylko ze względu na swoje zdrowotne przypadłości; także dlatego, że nie znalazł się nikt kto by to wydarzenie włożył na trybunalscy.pl. To może się zmieni…

Wiadomo, w procesji byli nieświęci, byli jednak i święci w relikwiach. Tak to jest. Zawsze, gdy chcą nam odebrać naszą kulturę, wiarę, tradycję – umacniają nas.

Spór między Moskwą a Konstantynopolem o Patriarchat Kijowski może mieć bardzo przykre konsekwencje dla rosyjskich mnichów żyjących na Świętej Górze Athos (ros. Afon). Do prawosławnych zakonników rosyjskich należy m.in. potężny Monaster św. Pantelejmona oraz podporządkowany mu, największy z athoskich mnisich domów zakonnych „II kategorii”, skit św. Andrzeja. Mnisi zamieszkujący Świętą Górę mają – na podstawie umowy Grecji z Patriarchą Konstantynopola i rozstrzygnięć prawa greckiego – przyznane obywatelstwo Republiki Greckiej. Ich duchowym zwierzchnikiem jest Patriarcha Konstantynopola.

Hanna Zdanowska murem za Marleną Wężyk-Głowacką
Dlaczego Zdanowska pogrzebała Wężyk? Z zasady nie dotykam środowisk, z którymi się nie utożsamiam. (nie dotyczy przyjaciół zapętlonych rodzinnie, biznesowo etc.) Przy okazji - zarzucają mi, że krytykuję swoich tak jak był lewicowcem. Nie! Nie krytykuję, a służę przy otwartej przyłbicy.